ادبیات پایداری از مهم ترین سنگر های ملت های تحت سلطه است. این واژه همواره با ظلم ستیزی عجین شده است و آن را تداعی میکند.این نوع ادبیات از پیشینه ای طولانی در طول تاریخ بهره مند است که به علت ظلم و ستم حاکم بر کشور های مسلمان از سوی بیگانگان و نیز جنگ هایی که بر آنان تحمیل شده، از نمود خاصی برخوردار است.کشور های ایران و فلسطین دو نمونه والا از این کشور ها هستند. علی فوده از شاعرانی است که در شعر خود توجه ویژه ای به فلسطین دارد.سپیده کاشانی، شاعر معاصر نیز با شعر خویش به دفاع از ملت خود در برابر بیگانگان پرداخته است و شاهد تجلی نمادهای پایداری در شعر وی هستیم. غیرت و هویت ملی و وطن دوستی،دعوت به مبارزه،امید به آینده روشن و دعوت به اتحاد و همبستگی،از مضامین مشترک در شعر این دو شاعر است.اما تفاوت عمده شعر این دو، بهره گیری بیشتر سپیده کاشانی از نماد و اسطوره است.این پژوهش در پی آن است که با استفاده ار ابزار کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی، بر مبنای مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، ضمن بیان مضامین ادبیات پایداری در شعر هر دو شاعر، به مقایسه این مضامین در شعر آنها بپردازد.
کلید واژگان :ادبیات تطبیقی، ادبیات پایداری،علی فوده، سپیده کاشانی،فلسطین، مکتب آمریکایی.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک