چکیده :

وقوع جرم از دیرباز در تمامی جوامع بشری امری اجتناب ناپذیر است و این در حالیست که در هر برهه ای از زمان سعی برآن گردیده تا از وقوع جرایم، خصوصا جرایم خشن جلوگیری به عمل آید. جرایمی مانند قتل، سرقت، تجاوز و ... به عنوان جرایم طبیعی همواره مورد توجه مکاتب مختلف قرار گرفته و راه کارهایی برای پیشگیری و مجازات مرتکبین آن ارائه گردیده است. قانونگذار ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و بر اساس منابع فقهی برای جرایم ارتکابی و حتی شروع به برخی از آن ها مجازات تعیین کرده است. لکن گاهی برخی از این گونه جرایم همراه با عنف صورت می گیرد که از این لحاظ مقنن شدت عمل بیشتری را اتخاذ کرده و مجازات شدیدتری را نسبت به مرتکبین اعمال می نماید. تجاوز به عنف یا ورود به عنف از جمله جرایمی هستند که در قانون مجازات اسلامی مورد جرم انگاری قرار گرفته اند. در ماده ی 224 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و هم چنین در ماده ی 694 قانون مجازات اسلامی کتاب پنجم مصوب 1375، قانونگذار ما واژه ی عنف را مورد توجه قرار داده و در بند ت ماده 224 ق. م. ا مصوب 92، زنای به عنف را موجب اعدام زانی دانسته و در رابطه با ورود به عنف به منزل یا مسکن دیگری، در ماده ی 694 ق. م. ا. ت مصوب 75، مجازات شش ماه تا سه سال حبس را در نظر گرفته است. حال آن که از واژه ی "عنف" تعابیر متفاوتی ارائه می گردد که تاثیر آن را در رویه قضایی نمی توان نادیده گرفت. در یک تعبیر، عنف به معنای زور و خشونت آمده است؛ مانند با زور وارد شدن به یک مکان، اما در تعبیری دیگر در همین مثال، صرف ورود غیر مجاز حتی بدون زور و خشونت ورود به عنف محسوب می گردد. سوالی که در این جا قابل طرح می باشد این است که معنای عنف چیست؟ از آن جایی که این واژه ریشه در فقه اسلامی دارد، لذا نگارنده بر آن است که اول معنا و مفهوم واژه عنف را با توجه به منابع فقهی مورد تبیین قرار داده و سپس به ارزیابی و بررسی برخی از این گونه جرایم در فقه بپردازد و در نهایت مفهوم واژه ی عنف را روشن نماید.

کلید واژگان :

عنف، خشونت، جرم، فقهی



ارزش ریالی : 200000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک