سازمان‌های بخش دولتی و غیردولتی برای بقاء و رشد در محیط پویا، پیچیده و رقابتی امروز ناگزیرند از سبک‌های متنوع و مناسبی جهت رهبری و هدایت سرمایه‌های انسانی‌شان بهره گیرند؛ زیرا بهره‌گیری از سبک‌های نوین رهبری علی‌رغم برخی محدودیت‌های اجرایی، از مزایای عمده‌ای برخوردارند که علاوه بر ایجاد شادی و نشاط، پشتیبانی و افزایش مشارکت کارکنان در امور، منجر به ارتقاء عملکرد و بهره‌وری آنان و سازمان می‌شود. هدف این مطالعه، مقایسه تطبیقی دو سبک رهبری پدرسالارانه و اصیل از نظر تاریخچه، مفهوم، مزایا و ابعاد بوده و به منظور گردآوری این اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه‌ای استفاده شد. همچنین در این پژوهش پس از تبیین مبانی نظری، مروری بر مهمترین یافته‌های پژوهشگران داخلی و خارجی درباره اهمیت و اثرات سبک‌های رهبری پدرسالارانه و اصیل بر امور مربوط به سرمایه انسانی از جمله عملکرد شغلی و اجتماعی کارکنان، تعهد سازمانی، رفتار شهروندی، رفاه عاطفی و رضایتمندی شغلی، یادگیری سازمانی، تسهیم دانش، توانمندسازی شغلی و غیره، صورت گرفته و در پایان نیز به بحث و جمع‌بندی یافته‌ها پرداخته شد.
