در میان اندیشمندان و حکمای اسلامی سهروردي نخستين فيلسوفي است كه وجودشناسي عالم واسط یا عالم مثال را تأسيس كرده است. دقت در رساله‌هاي عرفاني سهروردي روشن مي‌سازد كه وجه مشترك تمام آنها، عروج تدريجي انسان در فضايي بي‌زمان و بي‌مكان است كه سهروردي جابه جا به توصيف صحنه‌هاي مثالي آن مي‌پردازد. در ميان رسائل فارسي سهروردي، سه رساله «عقل سرخ»، «آواز پر جبرئيل » و « مونس العشاق» از اين نظر جايگاه خاصي دارند و بيشتر قابل توجهند. این جستار با تطبیق و مقایسه طرحی که سهروردی در این سه رساله از مکانی ورای ادراک عام آدمی به دست می‌دهد، برآنست تا پاسخگوی این پرسش باشد که آیا منظور سهروردی از این مکان خیالی همان «عام مثال» است؟و از رهگذر پاسخ به این پرسش روشن سازد که مختصات و ویژگی‌های این عالم از دیدگاه سهرودی چگونه است؟نگارنده در نهايت به این نتیجه می‌رسد که منظور سهروردی از این مکان خیالی همان «عالم مثال » است که در این سه رساله تقریبا با روشی یکسان به توصیف آن پرداخته است.
کلید واژگان :هستی شناختی، عالم مثال، سهروردی، نثر فارسی قرن ششم هجری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک