حقوق و آزادی‌های عمومی از جمله حقوق بنیادین بشری است. که از مرزهای حقوق ملی فراتر رفته و جنبه حقوق فراملی و جهانشمول یافته، به نحوی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی اقتصادی و اجتماعی و برخی از اسنادهای بین المللی و منطقه ای توجه ویژه ای به حقوق و آزادی‌های عمومی مبذول داشته‌اند. به همین دلیل در دوران کنونی انتظار نهادهای بین المللی این است که، اصول بکار رفته در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاقین و دیگر اسناد مرتبط با حقوق بشر و شهروندی راهنمای قانونگذاران کشورها و شیوه عملکرد حاکمان قرار گیرد و از سوی دولت‌ها محترم شمرده شود. قانون اساسی رسالت صیانت از حقوق و آزادی‌های شهروندان در برابر قدرت حاکم دارد و از سوی دیگر، تنظیم روابط این دو نیز در قالب هنجارهای حقوقی به عهده دارد. جایگاه حقوق و آزادی‌های شهروندان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، جایگاه بی بدیل است، به گونه ای که در کنار «استقلال» و «جمهوری اسلامی» به عنوان یکی از ارکان اساسی تشکیل دهنده بنیه و شالوده نظام جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید. قانونگذار اساسی در راستای، حفظ کرامت انسانی و ارزش نهادن به آن، انواع حقوق و آزادی‌های شهروندی را به نحوی در تدوین قانون اساسی مورد توجه قرار داده است. در این مقاله، تلاش شده است، ضمن تحلیل و تبیین انواع حقوق و آزادی‌های شهروندان، به بررسی آن در برخی از اسناد بین المللی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است.
کلید واژگان :حقوق و آزادی‌های عمومی، قانون اساسی، آزادی، آزادی بیان، آزادی گروهی، آزادی مسکن
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک