کشور ایران از مناطق خشک کره زمین است و به جز حاشیه دریای خزر و دامنۀ کو ههای البرز و زاگرس، اغلب دارای آب و هوای خشک با نزولات آسمانی اندک است. از طرفی به دلیل رشد جمعیت، گسترش شهرنشینی و توسعه بخش های کشاورزی و صنعت پیوسته با افزایش تقاضای آب مواجه است. تداوم افزایش میزان تقاضا برای آب باعث افزایش شکاف میان عرضه و تقاضای آب در آینده خواهد شد. به جمع آوري آب باران و ذخيره آن براي استفاده هاي آتي استحصال آب باران اتلاق مي شود. آب جمع آوري شده را ميتوان به درون تانكر ذخيره سازي يا خاك و يا حتي آبخوا ن هاي زيرزميني هدايت كرد تا در مواقع نياز قابل بهره برداری می باشند. تاريخچه استفاده از اين سيستم ها بسيار ديرين است و نشانه های قديمي ترين آنها را ميتوان در فلسطين و بلوچستان ايران و پاكستان دنبال کرد. در اين نواحي ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ هزار سال پيش از ميلاد، جمع آوري آب باران مرسوم بوده است. استفاده از اين آب جمع آوري شده نيز ميتواند فشار بر منابع موجود را كمتر كرده و كميت و كفيت منابع آب را توسعه دهد. در تحقيق حاضر بر اساس مرور منابع و استفاده از سايتهاي الكترونیكي و گردآوري مطالب مرتبط با موضوع، رو شهاي جمع آوری استحصال آب باران بررسی شده است.
کلید واژگان :آب باران، مناطق خشک، منابع آب، مدیریت پایدار
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک