اثربخشی آموزش برنامه درسی مهارت‌های اجتماعی والکر به شیوه شناختی ـ رفتاری بر افزایش مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پرخاشگر

زمینه: با توجه به این­که یکی از مشکلات جدی دانش­آموزان مبتلا به رفتارهای پرخاشگرانه، نارسائی در زمینه مهارت­ های اجتماعی است؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه درسی مهارت­ های مؤثر کودکان والکر (1983) با شیوه شناختی ­ـ­ رفتاری بر افزایش مهارت­های اجتماعی دانش­آموزان پرخاشگر انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی و طرح به کار رفته در این پژوهش، طرح پیش­ آزمون­ -­ پس ­آزمون با گروه گواه و همچنین مرحله پیگیری دوماهه است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش­آموزان دختر پایه پنجم و ششم ابتدایی مبتلا به پرخاشگری شهر لنگرود در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل می­ دادند که تعداد 30 نفر از آنها با روش نمونه­ گیری خوشه ­ای چندمرحله­ ای تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. از سیاهه رفتاری کودک و مقیاس مهارت­ های اجتماعی ماتسون استفاده شد.برنامه آموزش مهارت­ های مؤثر کودکان والکر در طی 17 جلسه به مدت دو ماه برای افراد گروه آزمایش ارائه گردید. جهت تحلیل داده­ های جمع­ آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه­گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده­ های این پژوهش نشان داد که در مرحله پس ­آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و گواه، در میزان نشانه­ های مهارت­ های اجتماعی تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین برنامه درسی مهارت­ های اجتماعی والکر به عنوان یک برنامه مداخله اولیه مؤثر برای دانش ­آموزان در معرض خطر رفتارهای پرخاشگرانه معرفی می­ گردد.

مهارت های اجتماعی، رفتارهای پرخاشگرانه، شیوه شناختی ـ رفتاری