واقعیت افزوده ترکیبی از دید واقعی با محتوای مجازی در زمان آنی است که رابطی جهت بهبود درک کاربر با دنیای واقعی و تعامل با آن است. استفاده گسترده از دستگاه‌های تلفن هوشمند مجهز به حسگرهای مختلف مانندGPS، ژیروسکوپ، دوربین و همچنین دسترسی گوناگون به شبکه‌های بی‌سیم با سرعت‌بالا، سرویس‌های واقعیت افزوده را در سال‌های اخیر به‌طور فزاینده‌ای محبوب کرده است. اغلب سیستم‌های فعلی واقعیت افزوده در محیط‌های کوچک مورداستفاده قرار می‌گیرد و دلیل این امر مشکلات متعدد در محیط‌های باز می‌باشد که باعث توسعه و گسترش سیستم‌های واقعیت افزوده‌ی مکان‌مبنا می‌گردد. در توسعه‌ی یک سیستم تجسم تعاملی می‌توان از تمام امکانات سیستم‌های فعلی ازجمله GIS، فرآیند مدل‌سازی محیط و مدل‌سازی سه‌بعدی در ترکیب با سیستم‌های سه‌بعدی استفاده کرد. سیستم تجسم تعاملی درواقع یک سیستم جهت سه‌بعدی سازی که حالت پویا داشته و با کاربر در تعامل باشد. در مطالعه‌ی حاضر مفاهیم واقعیت افزوده و رابطه‌ی آن با سیستم اطلاعات مکانی، روش‌های پیاده‌سازی و ردیابی واقعیت افزوده و چارچوب‌های واقعیت افزوده موردبررسی قرار می‌گیرد.
کلید واژگان :واقعیت افزوده، سیستم اطلاعات مکانی، چارچوب‌های واقعیت افزوده، روش‌های ردیابی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک