اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک )با تکیه بر مؤلفههای تحمل پریشانی و نظمبخشی هیجانی( بر نشانههای افسردگی بیماران مبتلابه اختلالات روانتنی

مقدمه: در اختلال روانتنی با تمرکز بر درد غالب، فرد از علائم بدنی رنج میبرند و نگرانیهای مداومی دارند که این نگرانیها معمولاً به علائم افسردگی منجر میشود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی دو مؤلفه تحمل پریشانی و نظمبخشی هیجانی بر کاهش افسردگی این بیماران بود. مواد و روشها: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی )پیشآزمون-پسآزمون( با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش نیز بیماران زن مراجعهکننده به متخصص اعصاب و روان بودند که به روانشناس ارجاع دادهشده بودند. از بین آنها 39 نفر بیمار مبتلابه اختلالات روانتنی افسرده بهصورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. این بیماران با استفاده از مصاحبه تشخیصی و ویراست دوم پرسشنامه افسردگی بک در مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دوهفتهای موردبررسی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 1 جلسه ) 19 دقیقهای(، رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت نمودند. برای بررسی اثربخشی آموزش تحمل پریشانی و نظمبخشی هیجانی بر افراد مبتلابه اختلالات روانتنی )گروه مداخله( و مقایسه آن با گروه کنترل از روش تحلیل واریانس چند متغیره با اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. یافتهها: این پژوهش در دو گروه 95 نفره در دامنه سنی بین 26 الی 33 سال انجام شد. نتایج حاصل نشان داد بعد از .)P<9/ گذشت مدتزمان موردنیاز تا مرحله پیگیری، افسردگی بهطور معناداری در گروه تحت درمان کاهشیافته بود ) 99 نتیجهگیری: با توجه به ماهیت بیماری و تلقینپذیری افراد، اختلالات روانتنی با اختلالات دیگری چون افسردگی و اضطراب همبودی دارد. به نظر میرسد رفتاردرمانی دیالکتیک از طریق اثرگذاری بر مؤلفههای تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی، نشانههای افسردگی را کاهش میدهد.

رفتاردرمانی دیالکتیک، تحمل پریشانی، تنظیم هیجانی، افسردگی، اختلالات روانتنی.