اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های شناختی اجتماعی دانش آموزان معلول حسی- حرکتی

هدف: پژوهش حاضر، اثربخشی بازی درمانی بر مهارت¬های شناختی اجتماعی و شغلی دانش¬آموزان معلول حسی حرکتی در شهر یاسوج بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی است. برای رسیدن به این هدف، از جامعه آماری که شامل دانش آموزان معلول، حسی حرکتی شهر یاسوج در سال تحصیلی1400 که مشغول به تحصیل بودند استفاده شد. طرح تحقیقی به صورت تجربی، پیش¬آزمون- پس¬آزمون با یک گروه کنترل و یک گروه آزمایش است که حجم نمونه بالغ بر30 نفر دانش¬آموزان معلول حسی حرکتی (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) با استفاده از شیوه نمونه¬گیری در دسترس است. اعضای گروه آزمایش در طول 12 جلسه هفتگی مورد بازی درمانی قرار گرفتند، و از تست پيشرفته ادراكي- بينايي، فراستيگ، آزمون نقاشي آدمك گودانياف، مقياس باليدگي واينلند برای جمع آوری دادها استفاده شد. تجزيه و تحليل اطلاعات در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام شد. سپس از تحليل كوواريانس، آزمون t و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. یافته ها: نتایج آمار توصیفی و نمرات هر یک از مهارت¬ها (شناختی، اجتماعی) در این مطالعه گویای بهبود وضعیت گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود(≤ 0/05 p). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بازی درمانی موجب بهبود معنادار میانگین نمرات مهارت های شناختی و اجتماعی در گروه کنترل نسبت به گروه آزمایش شد( ≤ 0/05 (p. نتیجه گیری: با توجه به نتايج، به نظر مي¬رسد كه بازی درمانی مي¬تواند موجب تقویت مهارتهای شناختی اجتماعی دانش¬آموران معلول حسی- حرکتی گردد. لذا، به متخصصان کودکان استثنایی

بازی درمانی، مهارت های شناختی - اجتماعی، دانش آموزان، معلول حسی حرکتی