دسترسي به انرژي يکي از عوامل مهم توسعه اقتصادي کشورها به حساب مي آيد. از طرف ديگر مصرف انرژي سبب انتشار گازهاي گلخانه اي شده و تغييرات آب و هوايي را تشديد مي کند. از زمان مطرح شدن موضوع انرژي در برنامه ريزي شهري، راهکارهاي بسياري، در قالب سياست هاي برنامه ريزي براي کاهش و بهره وري مصرف انرژي ارائه شده است. از جمله تاثيرگزارترين اين راهکارها مي توان رويکردهاي شهرهاي فشرده، توسعه حمل و نقل محور و رشد هوشمند را نام برد. در اين مقاله، هر يک از رويکردهاي مذکور به همراه اصول آن ها ارائه شده و نحوه تاثير آن ها بر کاهش مصرف انرژي عنوان مي گردد. سپس انتقادات وارد شده به هر يک مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت تاثير يا عدم تاثير آن ها در کاهش مصرف انرژي بيان مي شود. اطلاعات و داده هاي مورد نياز به روش کتابخانه اي گردآوري شده است.
کلید واژگان :بهينه سازي مصرف انرژي، برنامه ريزي شهري، شهر فشرده، توسعه حمل و نقل محور، رشد هوشمند
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک