آموزش کارآفرینی مهم ترین تلاشی است که بستر لازم برای فراگیری دانش و مهارت های ضروری را برای افراد علاقمند مخصوصاً دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاهی که جویای مشاغل ارضا کننده و چالش انگیز هستند فراهم می کند. آموزش عالی باید بتواند با ارائه برنامه های آموزشی مناسب در بروز ویژگی هایی مانند استقلال طلبی، ریسک پذیری، خلاقیت، خودباوری و آینده نگری در دانشجویان موثر باشند و توانایی های بالقوه دانشجویان را شناسایی کند و این توانایی را بین آنها ایجاد کند که دانش آموخته گان به جای جستجوی کار، خودشان به عنوان نیروی مولد علاوه بر ایجاد کسب و کار برای خود برای دیگران نیز ایجاد کنند. بدین منظور در مقاله حاضر ابتدامروری بر تعاریف، مفاهیم، و پیشینه کارآفرینی داشته و سپس به نقش آموزش و دانشگاه در توسعه کارآفرینی اشاره شده و موانع و مشکلاتی که آموزش عالی در این راستا با آن مواجه هستند بررسی شده و راهکارهایی برای بهبود آموزش کارآفرینی ارائه شده است. بنابراین هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی پرورش روحیه ی کارآفرینی نظام آموزش عالی کشورمی باشد. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه مازندران و روش نمونه گیری، تصادفی ساده است. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر آن است که برنامه های آموزشی دانشگاه زمینه پرورش کارآفرینی را برای دانشجویان فراهم نکرده است. نتایج آزمون تحلیل واریانس برای مقایسه عملکرد برنامه های آموزشی در دانشکده های مختلف نشان داد که هیچکدام از دانشکده ها عملکرد بهتر یا بدتری نسبت به سایر دانشکده ها در پرورش روحیه ی کارآفرینی نداشته است و میزان برخورداری دانشجویان از روحیه ی کارآفرینی در 14 دانشکده مورد مطالعه تفاوت معناداری با هم نداشته است. همچنین نتایج آزمون تی برای مقایسه میانگین روحیه ی کارآفرینی زنان دانشجو و مردان دانشجو نشان داد که بین جنسیت و روحیه ی کارآفرینی رابطه معنا داری وجود نداشته است.
کلید واژگان :آموزش عالی، کارآفرینی، دانشجو، آموزش
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک