منطقه گرایی از نگاه نظریه ها

پژوهش حاضر تحت عنوان «منطقه گرایی از نگاه نظریه ها » به بررسی یکی از نظریه های رایج در روابط بین الملل یعنی منطقه گرایی می پردازد. چرا که این نظریه سعی دارد با ریشه یابی زمینه های بروز جنگ های جهانی، مدل های جدیدی از همکاری بین کشورها را در سطح منطقه ای ارائه نماید. منطقه گرایی در نظریات روابط بین الملل بیشتر در قالب اهمیت و جایگاه سازمان های بین المللی اعم از منطقه ای و جهانی در عرصه روابط بین الملل و نظریات مربوط به همکاری بین المللی در قالب نهادهای بین المللی مورد بررسی قرار گرفته است که به آن پرداخته خواهد شد. در ادبیات روابط بین الملل نیز چندین نظریه وجود دارد که هر یک از منظر خاصی به این موضوع نگریسته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی نگاشته شده و اهمیت آن در این است که در مطالعات روابط بین الملل، نظریه ها می تواند روشنگر راه پژوهشگر روابط بین الملل باشد. یافته ها حاکی از آن است که روابط بین الملل آن قدر پیچیده است که نمی توان با اکتفا به یک نظریه و یک مکتب فکری آن را فهمید و برای حل مسائل و چاره اندیشی به آن بسنده کرد. دنیای پیچیده نیازمند تفکر پیچیده و جامع نگری است و این به معنای ضرورت بهره گیری از همه نظریه ها برای فهم روابط بین الملل و موضوع همکاری بین المللی است. در این مقاله سعی خواهد شد ابتدا به منطقه گرایی در دو برهه زمانی قبل و بعد از جنگ سرد پرداخته شود و سپس به بررسی الزامات منطقه گرایی و بررسی نظریه های مختلف در این زمینه می پردازیم که امید است برای سیاستمداران و خوانندگان این پژوهش کمک فکری باشد.

روابط بین الملل، جنگ سرد، منطقه گرایی.