بررسی و تحلیل بازارهای گردشگری شهرهای ساحلی خلیج فارس

در زمان حاضر صنعت توريسم بزرگ ترين صنعت جهان محسوب مي گردد و پيش بيني مي شود در دهه 2020 م. به صنعت شماره يک جهان تبديل گردد. کشورهاي مختلف جهان مطابق آمارهاي سازمان گردشگري جهاني در سال 2001 ميلادي 600 ميليارد دلار از راه فعاليت گردشگري درآمد داشته اند و 700 ميليون نفر گردشگر در اين سال به کشورهاي مختلف جهان مسافرت کرده اند.نزديک به 300 ميليون نفر نيز به صورت مستقيم و غير مستقيم در صنعت گردشگري مشغول به فعاليت بوده اند. تا سال 2007 م. اين صنعت با 68 درصد رشد به مبلغ باور نکردني 6/1 تريليون دلار دست يافته است. خلیج فارس از مناطق پر بازده ايران براي جذب گردشگر است. اهميت اين موضوع به واسطه وجود آثار تاريخي و جاذبه¬هاي متعدد سياحتي، مذهبي، فرهنگي، تجاري و جزء آن روز به روز در حال افزايش است. اين درحالي است که امکانات گردشگري موجود نيز به تنهايي قادر به تامين نيازهاي رو به افزايش توريست¬ها نيست و توسعه عاجل اين امکانات را طلب مي کند. شهرهای ساحلی خلیج فارس به واسطه همجواري با چندین کشور خارجی و نيز قرار گرفتن در مسير محور ارتباطي با آسیا و اهميت استراتژيکي اين موضوع براي رسيدن به توسعه پايدار و جذب گردشگر داخلي و خارجي و منافع سرشار حاصل از جذب گردشگر نسبت به ساير مناطق ايران اهميت بالايي را دارا است. اين مقاله به دنبال رسيدن به عامل يا عواملي است که باعث شده شهرهای ساحلی خلیج فارس از مواهب اقتصادي و فرهنگي صنعت توريسم بي بهره بماند و همچنين ارائه راهکارهايي جهت جذب هرچه بيشتر توريست و توسعه اين صنعت نوپا در منطقه مي باشد.

گردشگر، توریسم، شهرهای ساحلی، خلیج فارس، اقتصاد گردشگری