روشهای مقابله با پدیده حاشیه نشینی در شهرها

اصطلاح حاشيه نشيني يا زاغه نشيني و .. در كشورهاي در حال توسعه به محلات فقير نشيني اطلاق مي‌شود كه در اطراف شهرهاي بزرگ به وجود آمده و ساكنين اين مناطق به علل گوناگون نتوانسته‌اند جذب نظام اقتصادي - اجتماعي شهر شده تا از امكانات و خدمات شهري استفاده نمايند. فرهنگ حاشيه نشيني بازتاب شيوه زندگي طبقات پايين اجتماع است كه معمولاً فرهنگ فقر شناخته مي‌شود. سکونتگاه غیر قانونی(عدوانی) را میتوان به عنوان یک منطقه مسکونی تعریف کرد که بدون مطالبه قانونی برای دریافت زمین و یا اجاره از سوی مقامات مربوطه برای ساختن خانه توسعه یافته است. زاغه های غیرقانونی معمولاً در حاشیه شهرها ظاهر میشوند. شکلگیری و توسعه سکونتگاههای غیرقانونی تابعی از عوامل داخلی و خارجی است. توسعه شهری در ایران در فاصله سالهای 1340-1320 مبنتی بر رشد مهاجرت روستایی بوده و دو قطب مرفه نشین شهری و فقیرنشین در این دوره خودنمایی میکند. در سال 1351، به دليل اصلاحات ارضي و همچنين عدم کارائي اقتصاد کشاورزي روستاها، موج مهاجرت‌هاي گسترده اي به شهرهاي بزرگ رخ داد که به نمود يافتن زيست حاشيه اي منجر شد.

شهر، زاغه نشین، آلونک نشین، اسکان غیرقانونی، مهاجرت