ارائه مدلي از نقش يادگيري و خلق دانش در مديريت كيفيت از ديدگاه روش و زمينه

كيفيت امروزه نخستين و مهم ترين عاملي است كه مشتري بر اساس آن تصميم مي‌گيرد تا از رويارويي با انبوهي از كالاها و خدمات ارائه شده مناسب‌ترين آنها را انتخاب كند. اكنون كيفيت بعنوان تنها عامل تعيين‌كننده و تأثيرگذار بر موفقيت و نفوذ تمام سازمان‌هاي توليدي در بازارهاي داخلي و خارجي شناخته شده است. همچنين كيفيت تأثير بسيار فوري و ماندگار بر روي عملكرد مالي سازمان دارد. سيستم مديريت كيفيت يك سيستم عملياتي اطلاعاتي و مديريتي است كه عوامل مزبور را به گونه‌اي با هم در مي‌آميزد تا تأمين نيازهاي كيفي مشتريان و اجراي سياست‌هاي مديريتي سازمان در يك راستا قرار گيرند، همسو گردند. با توجه به پيشرفت و تعميق سيستمهاي مديريتي و به لحاظ لزوم پرداختن به نيازها وتوقعات عوامل دروني و بيروني سازمانها و جلب رضايت آنان، در طي ساليان اخير شاهد تقسيم‌بندي و استقلال استانداردهاي مديريتي بوده‌ايم. هر چند ريشه ومحتواي اصلي آنها داراي سرمنشاء يكساني مي‌باشد، اما بكارگيري بخشهايي از الزامات وتكنيكهاي مورد اشاره در هريك از آنها داراي ابعاد خاصی است. عليهذا، مقاله حاضر با هدف ارائه چارچوبي از بهبود كيفيت بر مبناي يادگيري و دانش، ضمن مرور مستند ادبيات موضوعي مربوط به كيفيت، مديريت دانش و موضوعات مرتبط با آن، به بيان ضرورت و اهميت موضوع پرداخته و در ادامه به طراحي، تبيين و ارائه مدلي از يادگيري و خلق دانش در مديريت كيفيت از ديدگاه روش و زمينه اقدام شده است. نيز بمنظور بررسي تأثيرگذاري عوامل روانشناسي و زمينه‌اي، قضاياي چهارگانه‌اي را مطرح نموده‌ايم و بر اساس ادبيات موضوعي مربوط به اثبات آنها پرداختيم. در پايان، موارد مذكور جمع بندي شده و به بحث و نتيجه‌گيري پرداخته شد و نيز در ادامه، كاربردهاي مديريتي و پيشنهادات مرتبط با آن جهت پيگيري تحقيقات در آينده ارائه شده است.

مديريت كيفيت - مديريت دانش - يادگيري سازماني – روش - زمينه