جلوه های تازه

مدرنیته تحولّات شگرفی را در شوون مختلف زندگی بشر موجب شد و ادبیّات نیز که در ارتباط مستقیم با روح و روان انسان است، از این تحولّات مستثنا نبود.بنابر نظرفرمالیست ها باید هنرمند،طریقی برگزیند که بتواند مفاهیم آشنا را در نظرخواننده غریبه جلوه دهد و فرایند درک و احساس او را طولانی کند تا پس از بازگشایی رمزها به لذّت ادبی و زیبایی آن پی ببرد. بدین ترتیب آشنایی زدایی باعث بروز جلوه های تازه و لذّت زیباشناسانه بیشتر می گردد. یکی از شیوه های این آشنایی زدایی «برجسته سازی» است که موجب تمایز زبان ادبی از زبان ارتباطی می شود. مهم ترین عوامل برجسته سازی: موسیقی ،کاربرد زبان و صور خیال. شاعران براي برجسته سازي در كلام خود از شيوه ها ی قاعده افزايي و هنجارگريزي استفاده مي كنند. این مقاله به بررسی جلوه های مختلف برجسته سازی،خصوصا برجسته سازی در موسیقی در مجموعه های شعری(گنجشک وجبرئیل، هم صدا با حلق اسماعیل ، نوشداروی طرح ژنریک و طلسم سنگ) از سیّد حسن حسینی می پردازد. بر اساس یافته های این پژوهش، حسینی از ظرفیت های زبان و امکانات آن آگاه و دارای اندیشه های نو و زبان امروزی بوده است ودرآثارخود به اندیشه های صورت گرایان روسی، توجّه داشته وسعی کرده در حدّ لزوم از قالب های کهن فاصله گرفته و با توجّه به اصل رسایی وتوازن، شکل وصورتی نو پدید آورد.گونه های برجسته سازی موجود در آثارنامبرده ی این شاعر بر اساس بسامد عبارتند از: برجسته سازی در موسیقی، برجسته سازی از طریق زبان، برجسته سازی از طریق تخیّل و برجسته سازی ازطریق محتوا.

شعر معاصر، حسن حسینی،آشنایی زدایی، هنجارگریزی، برجسته سازی