كيفيت زندگي كاري و بهره‌وري در آموزش و پرورش

امروزه يكي از عواملي كه همه صاحبنظران و دانشمندان براي توسعه و بقاي هر كشوري مدنظر قرار داده و اتفاق نظر دارند، بهره‌وري بخصوص بهره‌وري نيروي انساني است، چرا كه نيروي انساني بهره‌ور است كه مي‌تواند با تركيب مطلوب منابع مادي و استفاده بهينه از آنها معجزه‌ها بيافريند. در سازمانها و موسسات براي ارتقاي بهره‌وري نيروي انساني برنامه هاي بسياري اجرا مي گردد و يكي از برنامه‌هايي كه در سالهاي اخير مورد تاكيد مي باشد، شامل اقداماتي است كه براي حفظ و صيانت جسم و روح كاركنان سازمان به عمل مي‌آيد، اين اقدامات شامل امكانات رفاهي و خدمات درماني، طرح هاي تشويقي، تناسب شغل، امنيت شغلي، غني سازي و توسعه شغلي،اهميت به نقش و جايگاه فرد در سازمان، فراهم نمودن زمينه رشد و پيشرفت كاركنان آموزش و مواردي از اين قبيل مي باشد كه مجموعا" تحت عنوان كيفيت زندگي كاري در نظر گرفته مي‌شوند. در اين مقاله سعي شده به سوالاتي از قبيل: آيا كيفيت زندگي كاري مي تواند پاسخگوي نياز مديريت در افزايش بهره‌وري نيروي انساني در آموزش و پرورش باشد؟ آيا كيفيت زندگي كاري كاركنان با بهره‌وري نيروي انساني آموزش و پرورش ارتباط دارد يا خير؟ آيا اين رابطه يك رابطه يك سويه است يا دوسويه؟ پاسخ داده شود. براي اين منظور ابتدا اهميت و ضرورت بهره‌وري بخصوص بهره‌وري نيروي انساني، كيفيت زندگي كاري كاركنان و نظريات مربوطه مورد بحث قرار گرفته و سپس با توجه به نظريه ريچارد والتون در رابطه با كيفيت زندگي كاري كاركنان با نگرش سيستمي به ارتباط كيفيت زندگي كاري و بهره‌وري نيروي انساني و نقش مديريت در ايجاد رابطه متقابل بين كيفيت زندگي كاري و بهره وري نيروي انساني پرداخت خواهد شد و نهايتا" چگونه با راهكارهاي عملي مناسب مي‌توان نياز مديريت در افزايش بهره‌وري نيروي انساني در آموزش و پرورش را از طريق بهبود كيفيت زندگي كاري برآورد نمود.

بهره‌وري ـ كيفيت زندگي كاري ـ نيروي انساني ـ آموزش و پرورش