بررسی امید به زندگی زنان خشونت دیده وعادی (خشونت ندیده) مراجعه کننده به مراکز مشاوره استان بوشهر

مقدمه: پدیده خشونت خانوادگی برعلیه زنان، ریشه بسیاری از آسیب های فردی و اجتماعی تلقی می شود ودر تمامی کشورهای دنیا، توسعه یافته و در حال توسعه و در همه طبقات اجتماعی و اقتصادی، گروه های سنی و شغلی متفاوت به چشم می خورد. پیش از این تصور می¬شود که خشونت خانگی، خاص خانواده های فقیر، دارای مشکلات مادی، سطوح پایین فرهنگی و شرایط بحرانی مانند طلاق بوده اند اما نتایج تحقیقات بر خلاف تصور رایج نشان داده است که خشونت علیه زنان در تمام خانواده ها وجود دارد و زنان خشونت دیده به میزان بیشتری اختلال استرس پس از حادثه، علایم جسمی ، اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند. یکی از متغیرهایی که پیش بین کننده قوی افسردگی است، امید به زندگی است. هدف پژوهش حاضر بررسی امید به زندگی در دو گروه زنان خشونت دیده وعادی (خشونت ندیده) مراجعه کننده به مراکز مشاوره استان بوشهر در سال 1391 می باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و علی - مقایسه ای است. جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره استان بوشهر می باشد که 160 نفر از آنان به دو صورت نمونه گیری در دسترس(80 نفر از زنان خشونت دیده) و نمونه گیری تصادفی (80 نفر از زنان عادی) انتخاب شدند و پرسشنامه های خشونت استراوس و امید به زندگی میلر را تکمیل نمودند. اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار 16spss- وآزمون آماری t تحلیل شدند. یافته¬ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین دو گروه آزمودنی های زنان خشونت دیده وعادی از لحاظ امید به زندگی تفاوت معناداری وجود دارد ( p=0/014و f= 5/75). بنابراین فرضیه پژوهشی تایید می شود. نتیجه گیری و بحث: به دلیل اهمیت مسائل زناشویی وپدیده مهم خشونت علیه زنان در درون خانواده توصیه می شود که درمانگران خانواده و مسئولان ذی ربط برای رفع مشکلات زناشویی، ارتقا سطح سلامت وامید به زندگی ، برگزاری کارگاه های آموزشی برای همسران، تلاش در جهت افزایش آگاهی عمومی درباره خشونت و گسترش مراکز حمایت از زنان و ارائه برنامه های مانند خدمات حقوقی، پزشکی و روانشناختی تلاش های لازم را مبذول فرمایند.

امید به زندگی ، خشونت ،زنان عادی ، زنان خشونت دیده