بررسی تأثیر نقش واسطه گری مدیریت دانش در رابطه با قابلیت های نوآوری و مدیریت منابع انسانی

مدیریت دانش به شناسایی وتوسعه دارایی های دانشی یک سازمان با هدف پیشبرد اهداف سازمانی می پردازد. این روزها، مدیران به دنبال تشخیص ارزش دانش، به عنوان یک دارایی غیرملموس هستند که منجر به ارتقای نوآوری درسازمان ها می شود. با این همه، در مطالعات محدودی، نقش مدیریت منابع انسانی در اشاعه قابلیت دانش، که منجر به افزایش نوآوری در سازمان ها می شود، مدنظر قرار گرفته شد. به همین دلیل، در مطالعه حاضر به بررسی اثرات روش ها و سیاست های مدیریت منابع انسانی در رابطه میان قابلیت مدیریت دانش و نوآوری پرداختیم.این مطالعه، به لحاظ تجربی، بر مبنای داده های اولیه گردآوری شده از 120 شرکت بزرگ و متوسط ثبت شده در سطح استان فارس(بویژه شمال استان)، استوار است. داده های پرسش نامه از طریق برنامه نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند در عین حال به منظور اندازه گیری اهمیت تأثیر نقش واسطه گری قابلیت مدیریت دانش از تست SOBEL استفاده کردیم. نتایج نشان می دهد که قابلیت های مدیریت منابع انسانی (HRM)، تأثیر مثبت بر دانش (KM) و در نهایت بر نوآوری دارد. گذشته از این قابلیت های HRM، تحت تأثیر مستقیم و غیر مستقیم KM برنوآوری قرار دارد.

شرکت های بزرگ و متوسط، نوآوری،مدیریت دانش، مدیریت منابع انسانی.