جایگاه چشتیه در تصوف

چشتیه سلسله بسیار معروف از متصوفه است که به چشت (قریه ای نزدیک هرات)منسوب است. مرکز این طریقت در دوره اولیه به هندوستان انتقال یافته است، امیر خسرو دهلوی عارف قرن هفتم هجری به این طریقه تعلق دارد. بنابر روایات، سر سلسله چشتیه خواجه احمد ابدال بوده است. سوال اساسی در این پژوهش چگونگی تشکیل و جایگاه چشتیه در تصوف است. فرض اولیه برپیشگامی حسن بصری در این باب استوار است. این سلسله طی سده های هفتم تا نهم پیروانی در ایران داشته ولی عمده فعالیت این طریقت در هندوستان بوده است. برخی از پیروان چشتیه، خرقه خود را به حسن بصری از عرفای اواخر قرن اول هجری می رسانند.این پژوهش به روش کتابخانه ای و با برسی منابع معتبر بجای مانده از متصوفه انجام و مورد تحلیل قرار گرفته است .نتایج بدست آمده حاکی از آن است که سلسله ی خلافت این طریقت به معین الدین چشتی(م634)و پیش از او به ابراهیم ادهم میرسد.

معین الدین چشتی، خواجه احمد ابدال ، متصوفه، عرفای چشت،خرقه.