امکان سنجی ذخیره رواناب در یک آبرفت کم عمق خشک با یک چاه تزریق و بازیافت

به دلیل کاهش منابع آب و افزایش تقاضا، سطح آب زیرزمینی در بسیاری از مناطق به شدت افت کرده، که نتیجه آن کاهش کیفیت و از دست دادن این منابع است. به همین دلیل استفاده از روش های جدید برای افزایش منابع آب زیرزمینی به شدت احساس می شود. یکی از کاربردی ترین روش ها، تغذیه مصنوعی می باشد که یا بصورت غیرمستقیم نظیر حوضچه و یا مستقیم مثل چاه و گالری می باشد. در این تحقیق هدف، بررسی امکان ذخیره سازی آب در یک آبرفت کم عمق از طریق چاه می باشد که چاه تزریق که چاه بهره برداری هم هست در نزدیکی روستای گزین در 13 کیلومتری شمال غرب شهرستان هفتکل در استان خوزستان واقع شده است. این چاه دستی به عمق 22 متر در یک آبرفت کم عمق حفر شده است که 4.8 متر انتهایی آن مارن سازند میشان می‌باشد که نفوذناپذیر است؛ ضخامت آبرفت 17.2 متر می‌باشد. داده‌های بدست آمده در این مطالعه، تغییرات سطح آب تزریق شده در چاه می‌باشد. با استفاده از این داده ها، پس از شش مرحله تزریق، نرخ نفوذ برآورد شده و تغییرات آن نسبت به زمان در عمق های مختلف بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که در مراحل دوم و ششم، بیشترین تغییرات نرخ نفوذ مشاهده می‌شود، بدین صورت که در سطح آب پایین‌تر نرخ نفوذ بیشتر می‌شود که کاملا غیر عادی و توجیه ناپذیر است. با توجه به بالا بودن نرخ نفوذ که در نتیجه آن آب تزریقی از محل اطراف چاه تزریق خیلی دور می شود، این مکان محل مناسبی برای ذخیره سازی واستحصال آب نمی‌باشد.

ذخیره آب، چاه تزریق، نرخ نفوذ