تفاوت در عملکرد واحدهاي توليدي کشاورزي يکي از موضوعات مهم و اساسي مي باشد که نيازمند برنامه ها و سياست هاي لازم جهت ايجاد تعادل در توزيع منابع و نهاده ها به منظور ارتقاي کارايي است. اين نابرابري در توزيع فضايي بهره وري واحدهاي توليدي کشاورزي و در نهايت در فرآيند توسعه کشاورزي قابل مشاهده بوده و اين واحدها را با مشکل اساسي از نظر سطح بهره وري روبرو ساخته است. با توجه به توانمندي روش تحليل پوششي داده ها در ارزيابي عملکرد و تعيين استانداردهاي واقع بينانه و ارائه راهکارهاي مناسب بهبود عملکرد، مي توان اين روش را به عنوان يک روش کارآمد، که محدوديت روش هاي موجود را ندارد، با موفقيت در امر ارزيابي و بهبود عملکرد به کار برد. از اين رو در اين مقاله به معرفي روش تحليل پوششي داده ها، اصول اساسي و مدل هاي اصلي آن جهت اندازه گيري و تعيين کارايي در بخش کشاورزي پرداخته مي شود.
