توسعه ی اکوتوریسم فرهنگی در ایل قشقایی

اکوتوریسم و گردشگری فرهنگی در سراسر جهان در حال رواج است. بسیاری از کشورها به دلیل داشتن پتانسیل‌های لازم برای این قبیل فعالیت‌ها، دستیابی به منافع اقتصادی و فراهم کردن فضایی برای آئین‌هایشان، ایجاد و تقویت احساس غرور و افتخار، آگاهی از غنای فرهنگی‌شان و شیوه‌های مدیریت منابع در کشورشان تصمیم به مشارکت در اکوتوریسم و گردشگری فرهنگی می‌گیرند. با برقراری ارتباط بین گردشگری فرهنگی و طبیعت‌گردی می‌توان بر فرصت توانمند‌سازی تمرکز کرد که چنین اتحادی از عهده‌ی مردم بومی برمی‌آید. اکوتوریسم فرهنگی برمبنای اصل همکاری بین مردم محلی، مدیران و متخصصانی مثل مردم شناسان و کارشناسان محیط زیست استوار است و از پتانسیل بالایی برای جذب گردشگران و بالتبع جذب منافع مالی و ایجاد فرصت های شغلی در بسیاری از مناطق از جمله مناطق عشایری ایران و به‌عنوان نمونه مناطق ییلاق و قشلاق عشایر قشقایی برخوردار است. بنابراین، این مطالعه با تاکید بر شناسایی پتانسیل‌های اکوتوریسم فرهنگی در ایل قشقایی طراحی شده است. در پژوهش حاظر از روش کتابخانه‌ای و مطالعات اسنادی بهره گرفته شده است و این پژوهش با توجه به نحوه‌ی گردآوری داده‌ها در زمره‌ی تحقیقات توصیفی-تحلیلی قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهد که بایستی به عشایر کشورمان از جمله ایل قشقایی به‌عنوان یک میراث فرهنگی نگریسته شود و با توجه به جاذبه‌های فرهنگی منحصر به فرد این ایل از جمله آداب و رسوم، مسکن، صنایع دستی، موسیقی و ...، و جاذبه های طبیعی آن همچون چشم اندازهای طبیعی، اقلیم متفاوت و... گردشگری را در برنامه‌ریزی‌های کلان کشور مد نظر قرار داد تا ضمن حفظ این میراث گران‌بها، بتوان گامی در جهت توسعه‌ی اقتصادی این ایل برداشت.

گردشگری فرهنگی، اکوتوریسم، اکوتوریسم فرهنگی، ایل قشقایی.