سطح بندی توزیع خدمات اجتماعی و به زیستی در استان بوشهر

جای هیچ تردیدی نیست که سلامت جسمی-روانی، زیربنای توسعه محسوب می گردد و پیشرفت جوامع در گرو به زیستی افراد بی بضاعت و تأمین خدمات اجتماعی برای خانواده های بی سرپرست می باشد. گستره خدمات و فعالیت های نهادهای متولی حوزه سلامت در تامين نيازهاي حداقل و اساسي گروههاي كم درآمد، نيازمند و محروم، اهمیت و ضرورت وجودی نظام رفاه و تامین اجتماعی در کشور را بیش از بیش آشکار می سازد. در همین راستا بهره جستن از روش هاي کمي در جهت سطح بندي و سازماندهی فضایی-مکانی سکونتگاه های انسانی، ضمن کمک به شناخت ميزان نابرابري و شناسايي نقاط محروم، موجب برنامه ريزي و کاهش شکاف هاي درون منطقه ای و نیل به توسعه متعادل می¬گردد. بر همین اساس با توجه به کارایی آنالیز تاکسونومی عددی در درجه¬بندی، مقایسه و تعیین درجه برخورداری فعالیت¬های متعدد، پژوهش حاضر با هدف تحلیل و سطح بندی توزیع خدمات اجتماعی و به زیستی در استان بوشهر، با استفاده از منابع اسنادی، درصدد است تا توسعه اجتماعی مناطق مورد مطالعه را در قالب 5 شاخص(دسترسی به تامین اجتماعی، خدمات¬درمانی، مراکز توانبخشی، مراکز پیشگیری و دسترسی به مهد کودک) در سال 1390 براي 9 شهرستان با استفاده از مدل تاکسونومی عددی و نرم افزارهای ExcelوSpss با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به انجام رساند. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد توزیع ناعادلانه و ناموزن خدمات و امکانات اجتماعی موجب گردیده که شکاف عمیقی بین توسعه یافته ترین شهرستان و سایر شهرستان ها در استان بوشهر وجود داشته باشد، بطوری که شهرستان دشتستان با 30/0 توسعه یافته ترین و شهرستان های دیلم و جم به ترتیب با 82/0 و 76/0 کمترین میزان توسعه را در بین شهرستان های استان بوشهر را به خود اختصاص داده اند. نتایج نشان می دهد بی شک عدم اجرای سیاست گذاری های دقیق در زمینه توزیع خدمات اجتماعی و طرح های توسعه پایین به بالا توسط متولیان و برنامه ریزان موجب پیدایش این شکاف گردیده و با توجه نقش انکار ناپذیر حوزه سلامت در تحقق توسعه ملی، می بایست بازنگری وضع موجود در راستای آمایش ملی و منطقه ایی بعنوان دستور کار در نظر گرفته شده، مدیریت و اجرا گردد تا همه مناطق استان بوشهر از توسعه متوازن و متعادل بهره مند گردند.

سطح بندی، خدمات اجتماعی، به زیستی، استان بوشهر