ارزیابی الگوی مصرف آب در مناطق سکونتگاهی بوشهر

ب يکي از بزرگترين چالش هاي قرن حاضر است که مي تواند سرمنشا بسياري از تحولات جهان قرار گيرد. در حالي که 97 درصد آب کره زمين در درياها و درياچه ها است و آب شور را تشکيل مي دهد، تنها 2.5 درصد باقيمانده آب شيرين است. کاهش توان تامين آب و شدت تقاضا در جهان موجب خلايي گرديده که بي شک بحران آفرين است. اين عدم تعادل در بعد محلي، منطقه اي، ملي و چه در بعد جهاني تنها با مجموعه راهکارهاي مديريتي قابل مهار است. شدت تقاضا، محدوديت روزافزون منابع آبي، نبود منابع جايگزين و وابستگي حيات کره خاکي در تمام ابعاد اقتصادي، فرهنگي، سياسي، اجتماعي و ... به آب، روز به روز اهميت بحران آب و ارزش اين ماده حياتي را بيشتر روشن ميسازد. حال آن که شواهد نشان مي دهد 98 درصد اتلاف منابع آب از طريق نيروي انساني و عدم مديريت صحيح در منابع آب و الگوي صحيح مصرف سبب گرديده است که با توجه به موقعيت طبيعي ايران که در منطقه خشک قرار دارد، مديريت منابع آب اهمييت دو چندان مييابد. اين پژوهش با هدف اصلاح الگوي مصرف در مديريت منابع آبي در بخش خانگي در بوشهر انجام شده است. اين پژوهش با استفاده از مطالعه اسنادي و کتابخانهايي، و همچنين مطالعات ميداني در منطقه مورد تحقيق و با استفاده از تکميل پرسشنامه که به طور تصادفي بين شهروندان بوشهري پخش گرديد انجام شده است. در پايان نتايج نشان داد که مصرف استحمام در بخش خانگي با 39.4 ليتر بيشترين مصرف را در بين مصارف داراست. مصرف بيشتر خانوارهاي پرجمعيت، ضريب همبستگي بالاي سطح سواد و ميزان مصرف، مصرف بيشتر محلات مرکز شهر نسبت به حاشيه و اوج ميزان مصرف در شب از ديگر نتايج اين پژوهش بود.

اصلاح الگوي مصرف، مديريت، منابع آب، بوشهر