رابطه بين يادگيري سازماني و عملكرد شركتهاي دانش بنيان: نقش واسطهاي نوآوري سازماني

شركت هاي دانش بنيان، شركتهايي ميبا شند كه از دارايي هاي دانشي خود به عنوان منبع اصلي مزيت رقابتي استفاده مي‌كنند.يادگيري سازماني يكي از ابزارهاي كسب مزيت رقابتي براي مديران اين شركتها به شمار مي آيد و عبارت است از فرايند پويايي از دانشكه از سطح انفرادي به گروهي و سازماني و بالعكس جريان دارد. نوآوري يك پيش شرط كليدي براي دستيابي به مزيت رقابتي مي باشد و عبارت است از هرنوع تفكر، رفتار يا چيزي كه به طور كيفي نسبت به اشكال موجود، جديد است وتازگي دارد. ازطرفي كمتر سازماني وجود دارد كه به دنبال بهبود عملكرد خود نباشد. عملكرد را مي توان روشي كه سازمانها، گروها و افراد كار را انجام مي دهند، تلقي نمود. در اين راستا شركتهاي دانش بنيان مي باست عوامل افزايشي عملكرد را شناسايي و تقويت كند.در مقاله حاضر ضمن تعريفي در زمينه يادگيري سازماني، نوآوري وشركتهاي دانش بنيان، به ارائه ي مدلي در زمينه تاثيرگذاري يادگيري سازماني بر عملكردسازماني پرداخته شد.سپس شاخص هايي براي اندازه گيري هر يك از اين متغيرها ارائه ميكند. مطالعه ومقايسه نتايج تحقيقات قبلي در خصوص رابطه ي بين اين متغيرها نشان ميدهد كه نوآوري سازماني ميتواند به عنوان يك متغير واسطه اي در رابطه‌ي بين يادگيري سازماني و عملكرد سازماني نقش آفريني كند. شركت هاي دانش بنيان ميتوانند با تغيير در متغيرهاي تشكيل‌دهندهيا تاثيرگذاري بر يادگيري سازماني باعث بهبود و نوآوري سازماني و ارتقاي عملكرد شوند.

یادگيري سازماني، عملكرد، نواوري سازماني، شركتهاي دانش بنيان