تحلیلی بر توزیع فضایی خدمات عمومی در مناطق روستایی جنوب و شرق کشور

از آنجا که تعادل در دسترسي به زيرساخت هاي اجتماعي- اقتصادي در يك منطقه مي تواند شاخص مناسبي براي ارزيابي ميزان توسعه آن جامعه باشد، این پژوهش سعی دارد با با عنایت به مولفه های عمومی آمارنامه های سرشماری عمومی نفوس و مسکن (زیرساختی، اجتماعی، بهداشتی، ارتباطی) طی مقاطع 1365، 1375، 1385، به ارزیابی توزیع فضایی خدمات عمومی در مناطق روستایی استان¬های شرق و جنوب کشور بپردازد. بررسی حاضر با تکیه بر مطالعات اسنادی- کتابخانه ایی و روشی تحلیلی- توصیفی با استفاده از نرم¬افزار آماری Excel و مدل ضریب جینی قصد دارد نسبت به تجزیه و تحلیل اطلاعات 78 دهستان که بصورت تصادفی سیستماتیک از استان های سیستان و بلوچستان و هرمزگان بعنوان جامعه آماری انتخاب گردیده¬اند بپردازد. یافته¬ها ضمن صحه بر توزیع ناموزون فضایی خدمات در استان¬های یاد شده، نشان می¬دهد طی مقاطع ذکرشده، بیشترین ضریب نابرابری در دسترسی به خدمات عمومی در مناطق روستایی استان سیستان و بلوچستان وجود دارد. بطوری که در سال 1365 این ضریب در مناطق روستایی سیستان برابر با 42/0، در سال 1375 و 1385 به ترتیب 36/0 و 37/0 بوده است. نتایج همچنین حاکی از آن است که در مناطق مورد مطالعه، بیشترین نابرابری در سال 1365 در دسترسي به زیرساخت های ارتباطی و در سال های 75 و 85 بیشترین ضریب نابرابری در دسترسی به امکانات بهداشتی-درمانی در مناطق روستایی سیستان و بلوچستان مشاهده گردیده است. نابرابری در میزان دسترسی به فرصت ها در مناطق روستایی استان سیستان و بلوچستان و محروميت روستاييان استان هرمزگان از حداقل استانداردها ایجاب می نماید مسئولين امر در راستاي تحقق عدالت اجتماعي، دسترسي يكسان به فرصت ها و بهبود وضعيت مناطق محروم، ضمن بازنگري دقیق، جهت رفع نابرابری هاي منطقه اي، راهبرد برنامه ريزي فضايي را در دستور کار خود قرار دهند.

توزیع فضایی، خدمات عمومی، مناطق روستایی، جنوب، شرق