جستاری در توسعه روستایی با تاکید بر استان گلستان

از آن جا که توسعه روستایی یک ضرورت بنیادی جهت توسعه ملی محسوب گردیده و بایستی در اولویت برنامه های توسعه ای قرار گیرد و در کشور ما نیز ضرورت پرداخت به امر توسعه در مناطق روستایی چند دهه ایی است که بیش از پیش احساس می گردد؛ بر همین اساس پژوهش حاضر با تکیه بر روش های کمی سعی دارد با استفاده از منابع اسنادی و آمارنامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1385، به سطح بندی توسعه در مناطق روستایی استان گلستان بپردازد. بر همین مبنا بررسی حاضر قصد دارد تا میزان توسعه اجتماعی مناطق مورد مطالعه را در قالب 3 شاخص زیربنایی، ارتباطی و خدماتی-اداری براي 195 روستا که از 7 شهرستان بصورت تصادفی بعنوان جامعه آماری انتخای گردیده¬اند با بهره¬گیری از مدل تاپسیس و نرم افزارهای ExcelوSpss با رویکردی توصیفی- تحلیلی، مورد ارزیابی قرار دهد. ارزیابی سطح توسعه¬یافتگی مناطق مورد پژوهش حاکی از آنست که توزیع ناعادلانه خدمات و امکانات موجب ایجاد شکاف عمیقی بین مناطق روستایی استان گلستان گردیده است. بطوری که در شاخص¬های زیربنایی شهرستان کلاله با 85/0 دارای توسعه¬یافته¬ترین مناطق روستایی و شهرستان گرگان با 13/0 کمترین میزان توسعه را در بین مناطق روستایی استان به خود تخصیص داده اند. در شاخص های ارتباطی روستاهای شهرستان علی آباد با 721/0 توسعه یافته و شهرستان آزادشهر با 21/0 کمترین میزان توسعه را دارا بوده اند. در شاخص خدماتی اداری مناطق روستایی شهرستان کلاله با 84/0 بسیار توسعه یافته و مناطق روستایی آزادشهر با 17/0 کمترین میزان توسعه را داشته اند. نتایج همچنین نشان می دهد محرومیت بالا به ترتیب در برخورداری از شاخص های زیربنایی و سپس خدماتی اداری در مناطق روستایی استان گلستان بسیار واضح و مبرهن است.

توسعه روستایی، گلستان، تاپسیس