تدوین ساختار تئوریک مدیریتی- عملیاتی برنامه ریزی رشد اکوتوریسم، با تأکید بر ایران

کشور ایران دارای منابع اکوتوریستی بالقوه بسیاری از قبیل چشم اندازهای اکولوژیکی، محیط های اکولوژیکی، فرهنگ اکولوژیکی، تولیدات اکولوژیکی و غیره است که بهره گیری از این منابع برای جامعه امروزی و حفظ آن برای نسل آینده نیاز به نگرش ها و رویکرد های پایداری دارد. از جمله نگرش های پایداری، پارادایم اکوتوریسم است. اکوتوریسم به عنوان یک مفهوم فازی شناخته می شود و تا کنون با روش های متفاوتی تعریف شده است. اکوتوریسم به عنوان یک گونه گردشگری دارای اهداف مشخصی است که در معنای گسترده تر، به معنی گردشگری سازگار با محیط زیست که به دنبال پایداری ست می باشد. بهره گیری از منابع اکوتوریستی ایران نیازمند به تدوین چارچوب تئوریک مدیریتی- عملیاتی دارد که هدف مقاله حاضر را می رساند. بنابراین پژوهش حاضر در ابتدا به بحث درباره پارادایم اکوتوریسم و جامعه براساس اکوتوریسم می پردازد و با تدوین چارچوب مدیریتی- عملیاتی شامل حفاظت از اکوسیستم ها، حفاظت از شرایط فیزیکی- شیمیایی نواحی، حفاظت از تاریخ و فرهنگ محلی، توسعه زیرساخت های هماهنگ با محیط زیست محلی، پایداری و برنامه های ارتباطی پایان می پذیرد.

پارادایم اکوتوریسم، جامعه براساس اکوتوریسم، چارچوب مدیریتی- عملیاتی.