بررسي نقش استراتژي هاي نوآوري بر توسعه ي پايدار صنعت ساختمان ايران

امروزه، نوآوري به عنوان عامل كليدي موفقيت در محيط هاي پويا و رقابتي شناخته شده و يافتن صنعتي كه در نوآوري مشغول نشده باشد، دشوار است. موفقيت نوآوري و كسب دستاوردهايي از جمله بهبود عملكرد به خودي خود ميسر نبوده و ر گروه بكارگيري استراتژيهاي نوآوري در صنايع و شركت هاست هدف اين مقاله بررسي روابط ميان استراتژي نوآوري و عملكرد مي باشد. در اين مقاله مدلي ساختاري مرتبط با مهمترين استراتژي هاي نوآوري كه مي توانند بر عملكرد تأثير بسزايي بگذارند، ايجاد و سپس روابط بين استراتژي هاي نوآوري و بهبود عملكرد با استفاده از نرم افزار Amos مورد بررسي قرار گرفت. مطالعات ميداني در صنعت ساختان ايران انجام گرفت و داده ها از 7 نهاد متولي صنعت با ابزار پرسشنامه گردآوري شد. يافته ها نشان داد، استراتژيهاي پيشرو، تحليلي، آينده نگر و تهاجمي بر بهبود عملكرد تأثير معناداري دارند. نتايج مطالعه به سياستگذاران و مديران ارشد صنعت و شركتها پيشنهاد مي كند جهت ستيابي به رشد و توسعه، رشد توليد ناخالص داخلي، اول بودن نسبت به ساير صنايع، كاهش وابستگي وارداتي و صادرات خدمات فني به ساير كشورهاي توسعه نيافته و در حال توسعه و در نهايت توليد ثروت بايستي استراتژي پيشرو را كه بيش از ساير استراتژي ها منجر به بهبود عملكرد مي شود، را در سراسر صنعت و شركتها پياده سازند.

استراتژي نوآوري، صنعت ساختان، معيارهاي عملكرد صنعت ساختان، ايران