برنامه ریزی جهت توسعه فضایی و مکانی بنادر

امروزه بنادر جهان در مناطق مختلف به دنبال بهبود خدمات و افزاش توسعه­ی خود هستند، بنادر برای در دست گرفتن سهم بیشتری از حمل و نقل دریایی با یکدیگر رقابت دارند و توسعه­ی هر بندر می­تواند قدرت رقابتی هر بندر را نسبت به سایر رقبا افزایش دهد. در این مقاله دو نوع توسعه به صورت متمرکز (concentrated) و غیرمتمرکز (de concentrate) مورد بررسی قرار می­گیرد، در گام بعدی این تحقیق پس از بررسی محدودیت­های بندر بر اساس مدل Anyport، چارچوبی جهت تصمیم­گیری با در نظرگرفتن محدودیت­های اساسی پیشنهاد می­شود. این محدودیت­ها عبارتند از : محدودیت­های جغرافیایی، اقتصادی و حمایتی. چارچوب تصمیم گیری در توسعه مکانی بندر شامل برنامه­ریزی بندر، تعیین مکان، بررسی و تصمیم­گیری می­باشد. در این تحقیق بندر چابهار مورد مطالعه قرار گرفته است و در پایان مشخص می­گردد که این بندر نیاز به توسعه­ی متمرکز یا غیر متمرکز دارد. همچنین پیشنهاداتی به برای تصمیمات توسعه فضایی بنادر ارائه می­شود، که این چارچوب شامل محدودیت­های اثرگذار در توسعه بنادر نیز خواهد بود.

توسعه بنادر، مدل Anyport ، تئوری محدودیت¬ها، بندر چابهار