منابع آبزي نقش قابل توجهي در كسب درآمدهاي داخلي و صادرات كشور دارند. مديريت منابع آبزي جنبه هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي را در عرصه صيد آبزيان به طور همزمان كنترل ميكند. اين مطالعه، مروري بر جنبه هاي اقتصادي و زيست محيطي مديريت منابع آبزي در ايران است. مديريت بهره برداري از منابع آبزيان مستلزم مديريت صيادي، مديريت آبزيان و مديريت محيط زيست است. عملكردهايي همچون صدور مجوزها، كنترل و نظارت روي زمان صيد، چشمه تور و كنترل بازار از جمله زيربخشهاي مديريت صيادي تلقي ميگردد. اين اعمال بايد در جهتي صورت گيرد كه با رعايت كامل قوانين، بهرهبرداري اقتصادي مناسب از منابع به عمل آيد. جلوگيري از فعاليتهاي بيرويه صيادي از جمله سياستهاي مديريت صيادي است. در برخي موارد، گونههاي داراي ارزش اقتصادي بالا در معرض خطر انقراض قرار ميگيرند و نياز به توجه بيشتري دارند. مديريت عرضه و تقاضاي محصولات آبزيان در بازارهاي كشور از اركان مهم اقتصادي در راستاي بهره برداري بهينه از منابع آبزي ميباشد. يكي از جنبه هاي اهميت اقتصادي منابع آبي، ذخاير آبزيان موجود در آنهاست. مديريت آبزيان در پي كنترل ذخاير آبزي است و گاهي به منظور حفظ تعادل اكولوژيك، تنوع زيستي و ساختار زيست محيطي، گونه هاي جديد آبزيان به آبهاي كشور معرفي ميشوند. بهرهبرداري اقتصادي از منابع آبزيان بايد به طور بهينه و پايدار انجام شود و در اين راستا توجه به مسائل زيستمحيطي از اهميت خاصي برخوردار است. مديريت محيط زيست شامل كنترل شرايط محيطي همچون زيستگاههاي طبيعي و جريانات آبي است. از ديگر جنبه هاي زيست محيطي ميتوان به مديريت كيفيت و كميت منابع آبي اشاره نمود. البته مديريت صيادي نيز از طريق ممانعت از بكارگيري ادوات صيادي مضر براي محيط زيست ميتواند مديريت زيست محيطي را ياري نمايد. مطالعه حاضر گوياي آن است كه به منظور مديريت بهينه بهره برداري اقتصادي از منابع آبزيان بايد به وضعيت منابع آبي، ذخاير آبزيان و جنبه هاي زيست محيطي توجه داشت.
کلید واژگان :مديريت، منابع آبزي، صيادي، اقتصاد، محيط زيست
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک