تحلیل رباعیات خیّام و رباعیات نیما با رویکرد بینامتنی

رویکرد بینامتنی یا ارجاعات میان متنی یکی از مباحث مهم و مورد توجه نظریه پردازان معاصر است. متون مختلف از دیرباز با یکدیگر تعامل داشته و تحت تأثیر آثار پیش از خود خلق شده اند. از این رو هیچ اثر مستقلی را نمی توان یافت که از این تأثیرپذیری و روابط بینامتنی مصون مانده باشد. از جمله متونی که در این زمینه قابل بررسی هستند، رباعی های نیمایوشیج است که تحت تأثیر فراوان رباعی های خیام سروده شده است. پژوهش هایی که تاکنون درباره ی شعر نیما صورت گرفته است، بیشتر ناظر بر اشعار نو و نیمایی او بوده است و رباعی های او کمتر مورد توجه قرار گرفته است. نیما اگرچه شاعری نوپرداز است، اما در قالب های سنتی، از جمله رباعی نیز توانسته است توفیق زیادی کسب نماید. از این رو این مقاله کوششی جهت بررسی رباعی های نیمایوشیج و تحلیل روابط و مشابهت های آن با رباعی های خیام، بر اساس نظریه¬ی بینامتنی است.

نیما یوشیج ـ رباعیات ـ خیام ـ بینامتنیّت