کارت ارزیابی متوازن: حلقه ی ارتباطی بین بودجه ریزی عملیاتی و حسابرسی عملیاتی

اهداف و مقاصد فرآیند حسابرسی عملیاتی یا عملکرد مدیریت، بهره وری می باشد که نتیجه رعایت، صرفه اقتصادی، اثربخشی و کارآیی به معنای واقعی می¬باشد. بررسی و رسیدگی به نتایج فعالیت ها و تعیین استاندارد فعالیت ها و شناسایی معیارهای آن و مقایسه منطقی بین نتیجه – هدف و تشخیص انحرافات عملکرد واحد تحت رسیدگی، نیاز به شناخت محیط فعالیت حسابرسی دارد. پُر واضح است این محیط، خارج از سیستم بودجه ریزی نمی تواند باشد، ولی می توان با اندک اطلاعات موجود نیز نسبت به حسابرسی عملیاتی اهتمام ورزید و گام به گام با تغییر بودجه ریزی از برنامه ای به عملیاتی نسبت به بهبود وضعیت حسابرسی عملیاتی اقدام نمود .این مهم زمانی می تواند تحقق پیدا کند که بتوانیم از استراتژی مناسبی برای شروع حسابرسی عملیاتی استفاده کنیم و بیشترین برداشت را از حداقل اطلاعات محیط داشته باشیم . در این راستا، می¬توان به روش ارزیابی متوازن اشاره نمود. سیستم های سنتی ارزیابی عملکرد ، عمدتاً متکی بر سنجه های مالی بودند ، ولی در عصر اقتصاد صنعتی معیارهای مالی نمی تواند شاخصهای خوبی برای ارزیابی باشد زیرا این شاخصها گذشته نگرند و به عنوان شاخصهای تابع یا پیامد مشهورند. روش ارزیابی متوازن ضمن حفظ شاخص¬های تابع¬، شاخص¬های مربوط به محرکه های عملکرد آینده یعنی شاخص¬های هادی را نیز مد نظر قرار می دهند. روش ارزیابی متوازن، چشم انداز و استراتژی سازمان را به اهداف کلی ؛ سنجه های مربوط ، اهداف کمّی و برنامه ها و ابتکارات اجرایی جهت تحقق آنها ، ترجمه می کند. در حسابرسی، از طریق ساختن نقشه های استراتژی مناسب و تعیین معیارهای حسابرسی از معیارهای ارزیابی متوازن ، همسو سازی گروه حسابرسی برای هم افزایی عملکرد، تبدیل استراتژی به کار روزانه گروه و شخص، تبدیل استراتژی حسابرسی به فرآیند مستمر، و رهبری مدیریت ارشد و بسیج نیروها برای به حرکت درآوردن چرخ حسابرسی عملیاتی، می توان به نتایج قابل قبولی رسید. در این مقاله سعی شده است تا با تشریح ابعاد کارت ارزیابی متوازن به اهمیت آن به عنوان حللقه¬ی ارتباطی بین حسابرسی عملیاتی و بودجه¬ریزی عملیاتی پرداخته شود.

کارت ارزیابی متوازن، حسابرسی عملکرد مدیریت، بودجه ریزی عملیاتی