وحشی بافقی ،شاعر توانای عصر صفویه، به سبب سبک خاصی که در سخنوری دارد بسیاری وی را مبتکر و سرآمد شاعران طرز واسوخت می دانند. به علاوه شعر وحشی دارای سوزوگداز بی نظیری است که احساسات و عواطف شاعر را با زبان ساده و دلپذیر به مخاطبان عرضه می کند.وحشی در به کار بردن مضامین و افکار تازه ،خصوصاً در غزل ، به اشتهار رسیده است. با چشم اندازی کوتاه به جایگاه وحشی بافقی در میان شاعران مکتب وقوع و واسوخت و توصیف جزئیات عشق مجازی و زمینی در این مکتب که به زبانی ساده وروان وگاهی عامیانه بیان گردیده ،دریافت می شود که معشوق در غزل این مکتب و شعر وحشی از جایگاه ویژه ای برخوردار است به طوری که حجم بسیاری از اشعار وحشی به وصف معشوق و ویژگی های او اختصاص یافته است. موضوع اعراض وروی برتافتن و استغنای عاشق از معشوق از ویژگی های شعر وحشی بافقی به شمار می آید. در این پژوهش، بر مبنای 396 غزل وحشی بافقی ،به توصیف معشوق هم از نظر ویژگی های ظاهری و هم از لحاظ ویژگی های اخلاقی و رفتاری پرداخته شده و با استفاده از جداول و نمودارها ، تصویرسازی های شاعر از وصف معشوق به صورت بسامدی مورد بررسی قرار گرفته است .
کلید واژگان :وحشی بافقی، غزل، معشوق ، وقوع و واسوخت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک