زمینه های کاربست فناوری اطلاعات در تربیت دینی

هدف پژوهش حاضر شناسایی زمینه های ناشی از کاربست فناوری اطلاعات در سه بعد تربیت دینی(شناختی، عاطفی و رفتاری) از دیدگاه اساتید دانشگاه اصفهان بوده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه¬ی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان(454=N) در سال 91-1390 بود. در این پژوهش به روش نمونه گیری طبقه-بندی متناسب با حجم تعداد 80 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و به منظور آزمون سئوالات پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته که روایی محتوایی آن از طریق بازبینی و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 9/0 می باشد، استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که:1. ميزان کاربست فناوري اطلاعات در ابعاد شناختي، عاطفي و رفتاري در تربیت ديني بيش از سطح متوسط بوده است. 2. ایجاد فضایی جهت گفتمان ديني و ايجاد زمينه مناسب جهت افزايش قدرت تفهيم ديني به عنوان مهمترين فرصت ايجاد شده توسط فناوري اطلاعات در تربيت ديني از ديدگاه پاسخ دهندگان مطرح گرديده است.3. ايجاد نشاط و شادابی در انتقال محتوای دینی بواسطه فناوری اطلاعات امکان پذیر می¬گردد. 4.آسان تر شدن ارتباط منظم و مستمر با مراکز علمي و تحقيقاتي دنيا در جهت انتقال آخرين دستاوردهاي ديني و تقويت تصميم گيري و تصميم سازي به عنوان فرصت هاي ايجاد شده در تربیت دینی می تواند بواسطه¬ی فناوری اطلاعات صورت پذیرد.

فناوری اطلاعات، تربیت دینی.