تجلی موسیقی در غزلیات شمس

روح مولانا سرشار از معرفت متعالی است و جوهر شعری وی موسیقی بی¬نظیری است که از آن به صورت ناخودآگاه استفادۀ هنری می¬کند.حرکت وپویایی غزل مولانا عامل مسلط درالقای عاطفۀ اوست و همین حرکت و پویایی کافی است تا هستی بشری را از شنونده¬اش بگیرد و او را به اوج لذت حاصل ازمعرفت عرفانی برساند کاری که شاید کمتر از معنی برآید. وی طوری از موسیقی کلمات بهره می¬گیری که تمامی اصوات و حتی هجا¬ها و واج ها در شعر او به حرکت و رقص درآمده و مناسب حال مجالس سماع و رقص می گردد؛ طوری که حتی گران جانان را با خود به آن جهان فرامی خواند. نگارنده بر آن است تا در این مجال اندک گوشه ای از شگرد های زبانی خاص مولانا و ویزگی های روح پرتلاطم و مواج وی را در دریای بیکران دیوان شمس، به ویزه در زمینه موسیقی کلام وی، به خوانندگان یارآوری کند.

موسیقی، مولانا، غزلیات شمس، شگردهای زبانی و ...