تأثير عوامل مختلف زراعی و فيزيولوژيكي برعملكرد گياه دانه روغني گلرنگ

با توجه به روند رو به افزايش مصرف روغن هاي نباتي و هزينه زياد تامين روغن مورد نياز كشور از طريق واردات، توسعه كشت گياهان دانه روغني سازگار به شرايط اقليمي كشور و همچنين گسترش برنامه هاي تحقيقاتي در اين زمينه حائز اهميت است بنابراين گلرنگ به به عنوان يك گياه دانه روغني بومي ايران مي تواند در توسعه كشت دانه هاي روغني از آينده نويدبخشي برخوردارباشد. عوامل مختلفي مي توانند روي شاخص هاي رشد موثر بر عملكرد گياه زراعي گلرنگ نظير LAI ، CGR ، NAR و ... تاثير بگذارند كه يكي از اين عوامل تاريخ كاشت مي باشد كه در واقع انتخاب تاريخ كاشت مناسب با در نظر گرفتن شرايط اقليمي منطقه در افزايش شاخص هاي رشد و نهايتاً عملكرد دانه موثر مي باشد. همچنين تاثير مصرف كودهاي شيميايي نظير نيتروژن ، پتاسيم ، گوگرد و روي نيز بر مقاومت گياه به مرگ و مير ، سرما و نهايتاً افزايش عملكرد دانه مهم مي باشد.از آن جا كه گلرنگ گياهي مقاوم به خشكي محسوب مي شود و از طرفي ميانگين بارندگي سالانه كشور كه منبع اصلي تامين آب هاي شيرين كشور مي باشد كمتر از 250 ميلي متر در سال است ، بنابراين استفاده از ارقام مقاوم به خشكي در توليد گياه زراعي و ذخيره آب و مصرف كارآمد آن را طلب مي كند كه يكي از روش هاي بهره وري آب ، اتخاذ سيستم هاي كم آبياري است بنابراين با راهكارهاي مناسب مديريت آبياري مي توان از طريق فرآيند انتقال مجدد مواد فتوسنتزي ، از تنش خشكي و نهايتاً كاهش عملكرد دانه جلوگيري كرد. تنش شوري نيز يكي از مهمترين تنش هاي محيطي است كه توليدات كشاورزي را در ايران با محدوديت مواجه ساخته است و از اين رو معرفي ارقام مناسب كه داراي عملكرد مطلوب در شرايط تنش شوري باشند ، موجب افزايش بازده توليد مي شود كه گياه گلرنگ يك نمونه از گياهان مقاوم به تنش شوري مي باشد.

گلرنگ ، عوامل زراعی و فیزیولوژیکی ، عملكرد دانه