تاثير عوامل مختلف زراعی و فيزيولوژيكي برعملكرد گياه دانه روغنی آفتابگردان

با توجه به روند رو به افزايش مصرف روغن هاي نباتي و هزينه زياد تامين روغن مورد نياز كشور از طريق واردات ، توسعه كشت گياهان دانه روغني سازگار به شرايط اقليمي كشور و همچنين گسترش برنامه هاي تحقيقاتي در اين زمينه حائز اهميت است. با توجه به اين كه ايران يكي از كشورهايي است كه به دليل موقعيت خاص جغرافيايي ، در اكثر نقاط آن تنش هاي مهم غير زنده مانند خشکی ، شوري و دما موجب كاهش عملكرد و در مواردي نيز موجب عدم موفقيت در كشاورزي گرديده است لذا ضرورت دارد علاوه بر افزايش سطح زير كشت دانه هاي روغني ، به منظور دستيابي به حداكثر محصول و يافتن بهترين شرايط محيطي و مناسب ترين ر قم براي هر منطقه ، طرح هاي پژوهشي بر روي دانه هاي روغني در كشورمان انجام گيرد. عوامل مختلفي مي توانند روي شاخص هاي رشد موثر بر عملكرد گياه زراعي آفتابگردان نظير LAI ، CGR ، NAR و ... تاثير بگذارند كه از جمله اين عوامل می توان به تاريخ كاشت و تراکم بوته اشاره کرد كه در واقع انتخاب تاريخ كاشت و تراکم بوته مناسب با در نظر گرفتن شرايط اقليمي منطقه در افزايش شاخص هاي رشد و نهايتاً عملكرد دانه گیاه آفتابگردان موثر مي باشد. با توجه به این که آفتابگردان يكي از گياهان نسبتاً مقاوم به خشكي است ولي در عين حال گياه مناطق خشك محسوب نمی شود ، بنابراين در این مقاله به بررسی اثرات فیزیولوژیکی تنش خشکی بر این گیاه نیز پرداخته ایم. در پایان نیز با توجه به مطالب بیان شده ، پیشنهاداتی را ارائه نمودیم.

آفتابگردان، عوامل زراعی و فیزیولوژیکی، شاخص های رشد، عملكرد دانه