بررسی رابطه بین هوش معنوي و رفتار شهروندي سازمانی با عزت نفس مطالعه موردي: بیمارستانی در شهر مشهد

سازمان ها بدون تمایل داوطلبانه افراد به همکاري، قادر به توسعه اثر بخشی خرد جمعی خود نیستند زیرا در حالت اجباري، شخص وظایف خود را در راستاي قوانین و استانداردهاي قابل قبول یک سازمان و صرفا در حد رعایت الزامات انجام می دهد ولی در همکاري داوطلبانه؛ افراد سعی، کوشش، انرژي و بصیرت خود را براي شکوفایی توانایی هاي خود به نفع سازمان ابراز می کنند. از طرف دیگر افراد با هوش معنوي بالا در برخورد با مشکلات، تنش ها، سختی ها و تغییرات از ظرفیت ذاتی و ذهنی خود یعنی تولید یک معناي شخصی و ایجاد یک هدف و دلیل استفاده می کنند(اسپاجات، 2004 ). بدین ترتیب این افراد در برابر مشکلات محیط کار و تغییرات به وجود آمده شکیبایی و مدارا میکنند. همچنین کارکنان با شناخت و آگاهی از بعد خود غیرمادي و باور به نیروي برتر و مقدس در درون خویش؛ به راحتی با این مشکلات روبرو شده و در جهت حل آن قدم هایی را بر میدارند. هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش معنوي با رفتارهاي شهروندي(غیر رسمی) کارکنان یکی از بیمارستان هاي مشهد می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردي و از نوع گردآوري داده ها توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماري این پژوهش، شامل کارکنان بیمارستانی در شهر مشهد است که در حدود 565 نفر می باشد. از بین افراد جامعه 191 نفر از طریق نمونه گیري تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي اندازه گیري هوش معنوي از پرسشنامه استاندارد نیل( 2004 ) و همچنین از پرسشنامه استاندارد نتمه یر( 1997 ) براي سنجش رفتارهاي شهروندي(غیر رسمی) و رگرسیون چندگانه(گام به (t) استفاده گردید. براي تجزیه و تحلیل داده ها در سطح استنباطی از آزمون مقایسه میانگین ها گام) استفاده شده است. یافته هاي رگرسیون نشان می دهد که هوش معنوي توانسته است به شکل معناداري رفتار شهروندي را پیش بینی کند اما عزت نفس نتوانسته است پیش بین(متغیر تعدیل کننده) معناداري براي این متغیر باشد. بنابراین فرضیه اصلی پژوهشگر مبنی بر پیش بینی رفتار شهروندي بر اساس هوش معنوي بوسیله ي متغیر(تعدیل کننده یا میانجی) عزت نفس رد میشود.

هوش معنوي، رفتار شهرونی سازمانی، عزت نفس