طی سالهای اخیر، طرحهای سرمایه گذاری، سرمایه و دیگر منابع ملی را به طور گسترده ای به خود اختصاص داده اند. نیاز به بهره برداری سریعتر از طرحها، به وجود آوردن امکان به کارگیری از دانش و تجربه اجرایی پیمانکاران و فن آوری های نوین، موجب شده است که نیاز به استفاده از روشهای اجرای دیگری به غیر از روش اجرای متعارف طرحها، احساس شود. از جمله این روش ها، روش طرح و ساخت می باشد که رشد روز افزون استفاده از این قراردادها در صنعت ساخت و ساز ، اهمیت این قراردادها را دو چندان کرده است. از این رو و با توجه به نیاز کشور در سال 1384 مجموعه ضوابط اجرایی روش طرح و ساخت (84EPC Package) توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی سابق، با استفاده از قرارداد طرح و ساخت فیدیک و اصلاح بخشهایی از آن، به منظور تطبیق با شرایط و مقررات داخل کشور، تدوین و منتشر شد؛ در تدوین این مجموعه سعی شده است اصول کلی آن منطبق بر قراردادهای فیدیک باشد،لذا این موضوع سبب ایجاد نقاط مبهمی در آن شده است و به نظر می رسد که متن آن نیاز به بازنگری دارد. حال با توجه به این ابهامات در چهارچوب قراردادی آن واز طرفی با توجه به اینکه یکی از اصول حیاتی برای اجرای موفق هر پروژه و مخصوصاً پروژه های طرح و ساخت، تنظیم یک چارچوب قراردادی مناسب است که همه مفاد به کار رفته در آن شفاف بیان شده باشد ، لذا هدف این مقاله شناسایی مشکلات و ابهامات موجود در شرایط عمومی طرح و ساخت داخلی کشور بوده است ،در نتیجه در این راستا مفاد شفاف موافقتنامه و شرایط عمومی پیمان طرح و ساخت در تبیین این روابط، نقش کلیدی را دارا می باشند و نیز همچنین باید در نظر داشت که شناسایی و در نظر گرفتن این نقاط مبهم می تواند از بروز ادعا و اختلافات آتی پروژه ها به طور چشم گیری جلوگیری کند.
کلید واژگان :نقاط مبهم، ، ادعا، قرارداد طرح و ساخت، 84EPC Package
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک