چکیده :

به منظور بررسي تنش نيتروژن و كاربرد سيليس بر جذب عناصر و عملكرد دانه برنج رقم طارم محلي، آزمايشي در مزرعه پژوهشي واقع در ساري در سال زراعي 1391 بهصورت كرتهاي خرد شده در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. 500 و 750 كيلوگرم سيليس در هكتار به عنوان عامل اصلي و عدم مصرف نيتروژن در مراحل پايه، ابتداي پنجهدهي، ،250 ، سطوح 0 657 گرم در / ظهور خوشه آغازين و خوشهدهي كامل به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد بيشترين عملكرد دانه 3 متر مربع به دليل افزايش تعداد خوشه در متر مربع با مصرف 750 كيلوگرم سيليس در هكتار توليد شد. با افزايش مصرف سيليس در مقايسه با شاهد غلظت نيتروژن دانه و شاخص برداشت نيتروژن كاهش يافت كه نشان دهنده اثر آنتاگونيسمي بين اين دو عنصر ميباشد. با افزايش مصرف سيليس در مقايسه با شاهد غلظت سيليس دانه و كاه و كلش نيز افزايش نشان دادند. حداكثر عملكرد دانه 587/3 گرم در متر مربع به علت افزايش تعداد خوشه در متر مربع تحت اثر عدم مصرف نيتروژن در مرحله پايه توليد شد. بيشترين جذب نيتروژن دانه و كاه تحت اثر عدم مصرف نيتروژن در مرحله پايه به دست آمد. بنابراين، مصرف 750 كيلوگرم سيليس در هكتار به عنوان تيمار مناسب بود و مراحل ابتداي پنجهدهي و ظهور خوشه آغازين به دليل كاهش عملكرد حساسترين مرحله رشدي گياه برنج به كود نيتروژن تعيين شدند.

کلید واژگان :

برنج، سيليس، شاخص برداشت نيتروژن، عملكرد دانه، نيتروژن



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک