اثر سولفات روي بر پارامترهای کیفی وابسته به نیتروژن و روی در ژنوتيپ‌هاي پرمحصول و کم محصول برنج

به منظور بررسی اثر سولفات روی بر پارامترهای کیفی ژنوتيپ‌هاي برنج، آزمايشي به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقيقاتي واقع در شهرستان بابل در سال 1390 اجرا شد. سطوح 0، 20 و 40 كيلوگرم سولفات روي در هكتار به عنوان عامل اصلي و ژنوتيپ‌هاي سنگ طارم، طارم محلي، ندا و شيرودي به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد با مصرف سولفات روی غلظت نیتروژن دانه افزایش یافت. بیشترین غلظت نیتروژن دانه برای رقم شيرودي به دست آمد. حداکثر جذب نیتروژن دانه با مصرف 40 کیلوگرم سولفات روی حاصل شد. جذب نیتروژن دانه براي رقم شيرودي حداكثر و براي رقم سنگ طارم و طارم محلي حداقل بود. بیشترین غلظت روی دانه با مصرف تحت سطوح 40 کیلوگرم سولفات روی و کمترین درصد آن برای تيمار شاهد سولفات روی حاصل شد. بیشترین جذب روی دانه با مصرف 40 کیلوگرم سولفات روی به دست آمد. حداکثر جذب نیتروژن دانه برای اثر متقابل مصرف 20 کیلوگرم سولفات روی و دو رقم ندا و شيرودي و اثر متقابل مصرف 40 كيلوگرم سولفات روي و دو رقم ندا و شيرودي به دست آمد.

برنج، رقم، روی، عملكرد دانه.