اين آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا در سال 1390 اجرا شد. سيستم‌هاي كاشت رايج منطقه (سنتي)، بهبود يافته و سيستم نوين كاشت يا SRI (تلفيقي از سيستم بهبود يافته و اكولوژيك) به عنوان عامل اصلي و ژنوتيپ‌هاي پابلند سنگ طارم و طارم هاشمي و پاكوتاه ندا و شيرودي به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد حداكثر حركت خمش ميانگره 3 و 4 و شاخص ورس ميانگره 3 و 4 براي سيستم سنتي مشاهده گرديد، ولي مقاومت به شكستگي ميانگره 3 و 4 براي سيستم كاشت SRI بيشترين بود. رقم طارم هاشمي داراي بيشترين حركت خمش ميانگره 3 بود. همچنين حداكثر شاخص ورس ميانگره 3 و 4 براي ارقام سنگ طارم و طارم هاشمي به دست آمد. بيشترين شاخص ورس ميانگره 4 تحت اثر متقابل سيستم كاشت سنتي در رقم طارم هاشمي مشاهده شد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده سيستم كاشت بهبود يافته به علت كاهش خصوصيات مورفولوژيكي و شيميايي وابسته به ورس ژنوتيپ‌هاي برنج به عنوان سيستم كاشت مناسب تعيين گرديد.
کلید واژگان :
برنج، حركت خمش، سيستم كاشت، شاخص ورس، مقاومت به شكستگي.
