چکیده :

اين آزمایش به صورت کرت‌های‌ خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا در سال 1390 اجرا شد. دو رقم پابلند سنگ طارم و طارم هاشمي به عنوان عامل اصلي و سيستم‌هاي كاشت رايج منطقه (سنتي)، بهبود يافته و سيستم نوين كاشت يا SRI (تلفيقي از سيستم بهبود يافته و اكولوژيك) به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد طول دوره رشد رويشي و زايشي و عملكرد كاه رقم سنگ طارم بيشتر از رقم طارم هاشمي بود، حداكثر عملکرد کاه به علت افزایش روز تا شروع پنجه‌دهي، روز تا اواسط پنجه‌دهي و روز تا اواخر پنجه‌دهي در سيستم سنتي مشاهده شد، ولي به علت افزايش طول دوره رويشي و كاهش طول دوره زايشي عملكرد دانه كاهش يافت. تحت سيستم بهبود يافته دو رقم زودتر وارد مرحله پنجه‌دهي شده و سريعتر رشد رويشي را تكميل نموده و به حداكثر پنجه‌دهي رسيدند و وارد فاز زايشي شدند، ولي طول دوره زايشي يعني روز تا ظهور خوشه آغازين و روز تا خوشه‌دهي كامل تحت سيستم SRI بيشترين بود كه منجر به افزايش عملكرد شد. بنابراين سيستم كاشت SRI به علت افزايش طول دوره زايشي و عملكرد دانه به عنوان سيستم مناسب تعيين گرديد.

کلید واژگان :

اكوسيستم، برنج، رقم، عملكرد دانه، فاز زايشي.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک