فراغت و اضطراب در مراقبت کنندگان بیماران سالخورده

هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل اثرات مسئولیت مراقبت كنندگان و سلامت روحی است. روش¬شناسی: با فراهم¬کردن مدل استرس و مقابله با آن، 134 جفت، مراقبت¬کننده/ مراقبت¬گیرنده در سطح شهرستان بابل ارزیابی شدند. علاوه بر ادارک مراقبت¬کنندگان از زمان فراغت خود، حمایت¬اجتماعی، بار مسئولیت و سلامت روحی، عملکرد مراقبت¬گیرنده و وضعیت روحی آنها هم مورد ارزیابی قرار گرفت. 15 جفت به دلیل دوره بستری در طی ارزیابی مرحله تحقیق مورد مذاکره قرار نگرفتند. پرسشنامه¬های مورد استفاده : 1- سلامت روحی: سلامت روحی مراقبت¬کننده بوسیله نسخه 12 موردی پرسشنامه سلامت عمومی(سانچز- لوپز و درسچ، 2008)، یکی از گسترده ترین ابزارهای بررسی مورد استفاده برای مشکلات روحی، مورد ارزیابی قرار گرفت(83/0=α). 2- بار مسئوليت: مصاحبه بار مسئوليت(زاریت و همکاران، 1980)مورد استفاده قرار گرفته است. اين ابزار از 22 مورد، بر اساس مقیاس¬های 5 گانه نوعی لیکرت(از صفر "هرگز" تا 4 "تقریباً همیشه") درجه¬بندی شده است(83/0=α). 3- حمایت اجتماعی: به منظور سنجش آگاهی مراقبت¬کنندگان از مقدار و نوع حمایت اجتماعی شخصی که آنها دریافت می¬کنند، نسخه 11 موردی(بلتون و همکاران، 1996) از پرسشنامه عملکرد اجتماعی لوک(برودهد و همکاران، 1988) مورد استفاده قرار گرفت(82/0=α). 4- زمان فراغت: 4 مورد از کیفیت پرسش¬نامه زندگی(رویز و باکو، 1993) که آگاهی مردم در مورد زمان فراغت آنها را مورد ارزیابی قرار داده، برای مراقبت¬کردن انطباق داده شد(76/0=α). نتایج: یک سری تحلیل های رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که ادراک مراقبت کنندگان از زمان فراغت خود به طور معنی دار و منفی با مشکلات سلامت روحی و با مسئولیت آنها در ارتباط است (01/0>P). حتی پس از متغیرهای آمار گیری اجتماعی، وضعیت عملکردی مراقبت کنندگان و حمایت اجتماعی مراقبت کنندگان تحت کنترل قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق بهبود مهمی را در رضایت مراقبت کننده با زمان فراغت و همچنین کاهش در آگاهی مشکلات رفتاری مراقبت گیرنده به عنوان دردسر نشان می¬دهد. در نتیجه، نتایج تحقیق حاضر بیان می کند که زمان فراغت اثر مهمی بر رفاه روانی مراقبت کننده دارد و به نظر می رسد که مسئله مهمی برای جلوگیری از اضطراب مراقبت کنندگان مي باشد.. در نظرگرفتن این متغیر به عنوان هدف رفتاری در این مداخلات برای مراقبت کنندگان ممکن است به بهبودهای مهمی در رفاه آنها منجر شود.

مراقبت کنندگان، وابستگی، زمان فراغت، سلامت روحی