به منظور بررسي مصرف سيليس و قطع آبياري در مراحل مختلف رشد و نمو بر عملكرد و اجزاء عملكرد دانه برنج، آزمايشي در سال 1387 در مركز تحقيقات دشت ناز ساري بصورت كرت‌هاي يكبار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد، به‌طوري‌كه قطع آبياري در مراحل؛ ابتداي، اواسط و انتهاي پنجه‌دهي و خوشه‌دهي كامل بعنوان عامل اصلي و سه سطح مصرف سيليس (0,500,1000 كيلوگرم سيليس خالص از منبع خاكستر معدني حاصل از كارخانه سيمان فيروزكوه) بعنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه قطع آبياري در ابتداي پنجه‌دهي موجب كاهش ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد كل پنجه و پنجه موثر در كپه، تعداد خوشه در واحد سطح و تعداد كل خوشه‌چه در خوشه مي‌شود و نيز كمترين وزن هزاردانه با قطع آبياري در مرحله اواسط پنجه‌دهي حاصل شد. مقادير سيليس و اثرمتقابل آن با قطع آبياري بر هيچيك از صفات مورد مطالعه از نظر آماري معني‌دار نبود.
