تمایزیافتگی، مقابله مذهبی و رضایت زناشویی در پرستاران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تمایزیافتگی، مقابله مذهبی و رضایت زناشویی در پرستاران زن بود. بدین منظور تعداد 31 نفر از پرستاران زن متأهل شاغل در بخش‌های اورژانس و زنان بیمارستان‌های شهر بجنورد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (اولسون و همکاران، 1989)، مقابله مذهبی شعاع کاظمی (1388) و سیاهه تمایزیافتگی خود (اسکورن و فریدلندر، 1998) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با شاخص‌های توصیفی و رگرسیون گام به گام صورت گرفت. نتایج گویای آن بود که ابعاد واکنش عاطفی و حالت من می‌تواند پیش بینی کننده رضایت زناشویی در پرستاران باشد. سایر نتایج پژوهش نشان داد که مقابله مذهبی با ابعاد تمایزیافتگی و رضایت زناشویی رابطه معناداری ندارد. به نظر می‌رسد افراد تمایزیافته بیشتر بر الگوهای مقابله مسئله مدار با استرس‌های زندگی تأکید داشته و از الگوهای هیجان مدار از قبیل مقابله مذهبی کمتر استفاده می‌کنند.

تمایزیافتگی؛ مقابله مذهبی؛ رضایت زناشویی؛ پرستاران