مدیریت صنعت گردشگری شهری ابزاری در جهت نیل به توسعه پایدار

توسعه پایدار مرهون تعاملات پایدار، سازنده انسان با انسان و انسان با محیط می‌باشد. تعاملاتی که بر اثر آن در طول زمان شهر را از نظر زیست‌محیطی قابل سکونت، از نظر اقتصادی بادوام، از نظر اجتماعی همبسته و از نظر کالبدی زیبا و دیدنی نمایید. بر این اساس پژوهش حاضر، در صدد آن است که نشان دهد چگونه توسعه صنعت گردشگری می‌تواند در ابعاد اقتصادی، سیاسی، فرهنگی- اجتماعی، کالبدی و زیست‌محیطی تأثیر گذاشته و متناسب با ویژگی‌های انسانی و محیطی راهی بسوی توسعه پایدار باشد. روش پژوهش توصیفی_تحلیلی و گردآوری اطلاعات بر مبنای مطالعه اسنادی و با استفاده از کتب، مقالات، نشریات صورت گرفته که تلاش دارد به بیان مفهوم توسعه پایدار، ابعاد آن و نیز مفهوم گردشگری شهری و اثرات آن بپردازد و ضمن بررسی نقش گردشگری شهری بعنوان ابزاری برای توسعه پایدار اشاره نماید. نتایج بررسی نشان می‌دهد صنعت گردشگری در کاهش بسیاری از مشکلات نظیر بیکاری، رکود صنایع و... مؤثر گشته و می‌تواند به نظام مدیریت شهرها در جهت افزایش توان اقتصادی شهر و به تبع آن افزایش درآمد سازمان‌های اداری کننده شهر منجر شود، گردشگری و اقتصاد گردشگری در حال تبدیل شدن به یکی از سریع ترین صنایع رو به رشد جهان، ابزاری برای ایجاد درآمد ملی، از اصلی ترین ارکان اقتصادی جهان و نیز از مفاهیم، ‌ اشکال و ارکان توسعه پایدار قلمداد می‌شود. ضمن اینکه از بعد فرهنگی- اجتماعی نیز به احیا یا تقویت هویت ملی، تبادل و تعامل فرهنگی و حفاظت از ارزش‌های فرهنگی کمک می‌نماید و بدین ترتیب زمینه ساز توسعه پایدار میباشد و در انتها دررابطه با پژوهش راهکارها و پیشنهاداتی ارائه گردیده است.

مدیریت، صنعت، گردشگر، گردشگری شهری،گردشگری پایدار، توسعه پایدار.